Lieve Puck en PImmetje,
Het was een prachtige ochtend, vol gouden zon, spinnenwebben en een lekker windje.
Mijnheer Egel kwam gisteravond langs.
Hij keek minachtend naar de kaarsjes op jullie grafjes.
Gelukkig waren er genoeg slakken.
De fladderaars hebben de tuin al overgenomen.
Wat gaat dat snel!
In het drinkbakje wordt nu druk gebadderd.
En voor het raam zaten er twee met elkaar te flikflooien.
Dat hadden ze nooit gedaan als jullie daar gezeten hadden!
De muizen dansen ‘s avonds de polonaise door de tuin.
En terwijl ik het vliegergordijn hoor bewegen…
Kijk ik onwillekeurig wie er binnenkomt.
Maar niks is meer hetzelfde.

Ik hoop dat je hebt geweten hoeveel ik van je hield lieve Puck! En hoe ik me verheugde op je thuiskomst. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Je had dezelfde slopende ziekte als je stoere broertje Pim. Ongelofelijk dat jullie op hetzelfde moment klachten kregen. Jij was altijd fysiek iets sterker dan je broer, dus je hield het iets langer vol. Je zei vaak dat het niet goed ging, maar ik wilde niet luisteren. Ik kon het niet aan.

Dat ik jullie beiden binnen een half jaar toch moet laten gaan, kan ik alleen verdragen in de wetenschap dat jullie nu samen zijn. Dat je ondeugende broertje weer achter een deur op je staat te wachten. Tevoorschijn springt als jij komt, en dat jij dan weer schrikt. En dat jullie daarna weer samen rennen….en rennen….

Alsof er niets aan de hand is.

Mijn lieve, onhandige en kwebbelende Puckje is overleden op 8 september 2023.

De kerstbomen en muizen zullen nooit meer hetzelfde zijn.

Ik poep veel.
Heb al langer last van mijn buik en zo.
Na wat gedoe lijkt het nu beter te gaan.
En ik heb veel prooi gevangen.
De afgelopen weken wel een muis of acht.
En gisteren had ik een hoogtepunt met een jonge merel.
Vrouw was niet blij.
“Hè Puck waarom vang je nu zo veel en zo vaak?”
Gewoon..
Omdat Pim dat vroeg.
‘Let jij een beetje op Vrouw’, zei hij.
En dat doe ik dan.
Vrouw zelf vangt immers niks.
Maar het wordt duidelijk niet gewaardeerd.
Ze sloeg de deur voor mijn neus dicht.
Nou ja.
Schijt aan.

Puckje

Gisteren ben ik op de tuintafel gaan liggen.
Precies zoals mijn broertje altijd deed.
Vrouw was erg onder de indruk.
“Knappe Puck!”
Maar verder zegt ze niet veel.
Ik praat meer met haar dan andersom.
Soms schrikt ze.
Dan miauw ik heel hard.
Alsof ik iemand roep.
Ik weet het zelf ook niet zo goed.
Als het donker wordt, lig ik naast haar op de bank.
Daar heb ik nu alle ruimte voor.
Ook het eten is nu voor mij alleen.
Dat zijn wel voordelen.
Maar vanochtend ben ik van de tuintafel afgevallen.
Sommige dingen blijven toch hetzelfde.

Puck

Mijnheer Egel kwam nog dag zeggen.
Want het gaat niet zo goed.
Ik zeg het maar zoals het is.
Soms zit ik even in de lentezon op het bankje in de tuin, zoals nu.
Dan luister ik naar de fladderaars en kijk ik door het hek.
Vroeger klom ik er overheen.
Veel meegemaakt hier.
Best leuk.
Ook met die stomme Puck.
Ik had nog wel even willen blijven.
Maar ik geloof niet dat me dat gaat lukken.
Soms ga ik dicht tegen Vrouw aanliggen.
Op zo’n moment staat de tijd even stil.
You and me.
Voor altijd.

Pimmetje

Lieve lieve Pim,

Wat was het fijn dat je er was!
Eerlijk gezegd had ik altijd gedroomd over een katertje zoals jij.
Slim, ondeugend, vol met goede ideeën, en een klein hartje.
Ontelbare kopjes en pootjes heb ik van je gehad.
Altijd lepeltje-lepeltje liggen op de bank.
Zelfs toen je zo ziek was, bleef je me opzoeken.
Wat was ik trots op jou en de liefde die je me gaf.
Nu ben je weg.
En in plaats van dromen, heb ik nu herinneringen.
Daarom liet ik je schrijven.
Een blinde poging om vast te houden.
Maar liefde kun je niet vastleggen.
Alleen van genieten.
Als het er is.

Dikke knuffel,
(ook van je broer)

Vrouw

(Mjn lieve Pimmetje is 21 april 2023 overleden)

Vrouw had nieuwe snoepjes voor ons.
Erg lekker.
Ze lagen in een la in de keuken.
Ik mag eigenlijk niet op het aanrecht springen.
Daarom doe ik dat alleen als Vrouw uit de buurt is.
Op het aanrecht, kon ik makkelijk de la open krijgen.
Er lag best veel troep.
En ja…ook de snoepjes.
De deksel was er zo af maar ik kwam met mijn kop niet in het potje.
Net toen ik daar mee bezig was, stond Vrouw ineens voor me.
Ik had Puck op de uitkijk gezet, maar daar heb je dan ook niks aan.
Twee snoepjes gekregen.
En de rest is weg.
Geen idee waar.
Maar daar kom ik nog wel achter.

Pimmetje

Leuke muis gevangen.
Hij heette Karel.
Omdat het buiten koud was, nam ik hem mee naar binnen.
Vrouw werd nogal hysterisch.
Ze was net uit Mand en zag er slordig uit.
Karel verstopte zich.
Vrouw nog hysterischer.
“Pim pak die muis!!”
Als we zo gaan beginnen…
Ik ben wat anders gaan doen.
Puck ook.
Vrouw vertrok naar Werk.
Toen ze thuiskwam zat Karel net lekker in de kamer.
We hebben nog wat gespeeld maar Vrouw gilde alsmaar.
Ik heb Karel weer naar buiten gebracht.
“Sorry”, zei ik.
“Ze wil je niet.”
“Geeft niets”, zei Karel.
En hij verdween in het donker.

Mijnheer Egel was er weer!
Eigenlijk is hij er elke avond wel.
Hij rommelt wat over het grasveld, drinkt water en scheldt een beetje over de droogte.
Pim en ik blijven uit de buurt.
Hij is nogal prikkelbaar deze dagen.
Terwijl Vrouw nog wel een huis heeft gekocht!
Het ziet er mooi uit.
Maar Mijnheer Egel negeert het compleet.
Wij hebben het ook geprobeerd.
Maar we pasten er niet in.
Bovendien ligt de bank binnen fijner.
Het zou beter zijn als Mijnheer Egel er lekker ging slapen.
Dat geeft meer rust.
En een leegstaand huis in deze tijd kan echt niet.